Fotograaf legde honderd piemels vast en sprak met de eigenaren: 'Heel veel mannen hebben onvrede over de lengte'

In dit artikel:

Fotograaf John Wiersma (43) bracht honderd mannen samen om hun penis te fotograferen en hun verhalen op te tekenen. Het resultaat verscheen onder de titel Hé Pik en wil het taboe rondom het mannelijk geslachtsdeel doorbreken door het als gewoon lichaamsdeel te tonen — meestal gefotografeerd in rust — los van porno, erotiek of sensatie. Wiersma startte de oproep via LinkedIn en werkte met anonieme deelnemers uit verschillende leeftijden en achtergronden; hij trad zelf als eerste model op om de toon te zetten en de sessies menselijk en vertrouwelijk te houden.

Tijdens de sessies bleek er meer achter elke foto te schuilen dan alleen uiterlijkheden. Enkele verhalen vielen extra op: een man die als 15‑jarige een ernstig schaaf‑en snijtrauma aan zijn penis opliep na een skateboardongeluk en het letsel uit angst heimelijk verborgen hield; een andere deelnemer die op jonge leeftijd cosmetische ingrepen liet uitvoeren, zichzelf twee keer liet besnijden, intieme haren liet laseren en zelfs fillers in de eikel liet zetten om het uiterlijk te veranderen. Ook kwamen meerdere gevallen van seksueel misbruik aan het licht: vier mannen deelden dat expliciet tijdens hun gesprek met Wiersma, en daardoor durfden later nog anderen in vertrouwen soortgelijke ervaringen te noemen. Deze onthullingen benadrukken volgens Wiersma hoe groot de invloed van schaamte en stilzwijgen kan zijn op de omgang met het eigen lichaam.

Een terugkerende thema in de interviews was onzekerheid over de penis, vooral over de staat in slappe toestand. Waar veel mensen vaak aan erectiegrootte denken, blijkt dat voor veel mannen juist de ontspannen penis een bron van onvrede en vergelijking is. Wiersma wijst op maatschappelijke factoren die dat kunnen aanjagen: normen over mannelijkheid, makkelijk bereikbare pornografie met geselecteerde lichamen en de druk van sociale media geven een vertekend beeld en versterken verwachtingen die de meeste mannen niet kunnen of hoeven te halen. Hij wijst er ook op dat opvattingen over wat mooi is cultureel en historisch veranderlijk zijn — in klassieke beeldende kunst werd een kleinere penis zelfs vaak als ideaal gezien.

Met zijn project wil Wiersma gesprekken op gang brengen en het zelfbeeld van jongens en mannen verbeteren. Hij hoopt dat mensen penisvariatie gaan zien als normaal en minder snel conclusies trekken op basis van afkomst of uiterlijk. Tegelijk benadrukt hij het belang van aandacht voor medische problemen en trauma’s die vaak onbesproken blijven. Zijn boodschap sluit af met een eenvoudige oproep tot relativering en openheid: pijpen zijn uiteenlopend en hebben allemaal een verhaal; erkennen dat je niet de enige bent met twijfels kan helpen om daarover te praten en te helen — “piemels zijn er in alle soorten en maten.”